Haken

dinsdag 27 september 2011

Wat als.....(ik weet het niet)

Help, ik kan het niet meer vatten!!Ik wil de longen uit mijn lijf schreeuwen en roepen hoe hard dit me pijn doet. Al 11 jaar vraag ik me af "wat heb ik in godsnaam verkeerd gedaan"?
Waarom zei ze me dit een half uur voor ze vertrok voor een maand, hoe kan ze mijn verjaardag vergeten.....?Heeft ze het hier dan zo slecht of ben ik een slechte moeder??
Mijn hart breekt in duizend stukken, het is net of ik een deel van mezelf kwijt ben.Kan ze deze beslissing wel vatten op de leeftijd van 14 jaar, wat met haar broertje en zus....zoveel vragen, wat met haar verdere toekomst, als ze voor het eerst ongesteld zal zijn, wie gaat er met haar naar de dokter voor de pil, haar eerste echte liefdesverdriet,...??? En waarom lig ik nu wakker om kwart voor 4 s'nachts, ben ik dan de enige onnozele trien die zich hier vragen over stelt?
Hierdoor zit heel mijn hoofd vast en komt er geen haaknaald meer in mijn hand, het is me even teveel geworden! Ook ik heb mijn grens als moeder.
Als je dan echt wil kan ik je niet tegen houden....en ga je maar bij je vader wonen, hopelijk zal je ooit inzien dat dit niet de oplossing is voor jou gemis. Ik kan het je nooit meer terug geven, want mama en papa zijn gescheiden en dat blijft zo.

Ik hou van je maar zal je loslaten hoe veel pijn dit me ook doet
Liefs,

Je mama x

6 opmerkingen:

  1. Elke moeder begrijpt dit. Ik heb zelf een dochter van 17 die af en toe wel eens zegt daar en daar is het beter en jij bent streng en ik mag van jou niks. Maar dat is puberen. Kinderen liggen op die leeftijd heel vaak in de knoop met zichzelf. Haar loslaten, blijven praten en er steeds zijn voor haar is het enige wat je nu kan doen. Het zal tijd vragen maar het komt zeker goed. Veel sterkte en probeer die haaknaalden toch maar weer vast te nemen, ook al is het moeilijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je Joppe voor je lieve woorden, ze doen me goed!
    Liefs,

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Veel sterkte mams. Pubers hebben het vaak erg moeilijk met zichzelf, of hun ouders nu gescheiden zijn of niet. Ze vinden allemaal wel een aanleiding om het leven zwaar, oneerlijk en tegen hen gekant te vinden. Je kunt als ouder weinig anders doen dan er "zijn" voor je kind, maar regels en afspraken moeten er ook zijn of dat nu leuk is of niet, zo zit immers de hele maatschappij in elkaar... Het zal nu wel moeilijk zijn voor je, maar bedenk dit: jij hebt haar grootgebracht en vroeg of laat komt dat bij je dochter wel weer dagen en zal ze weten dat alles wat je deed/doet voor haar bestwil was/is en komt ze vanzelf weer terug, letterlijk én figuurlijk. Wat "ademruimte " kan geen kwaad, zo ziet ze alles misschien sneller klaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ben echt ontroerd met jullie lieve woorden, echt!!! En hoop uit de grond van mijn hart dat ze inziet dat het hier helemaal nog zo slecht niet is..
    Nu maar duimen voor het gesprek met haar vader deze avond en hopen dat hij redelijk is??
    Fijn weekend iedereen
    Liefs,

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik lees je verhaal en kan het niet laten hoe ergg ik met je mee leef. Ik ben wel eens waar noggg geen moeder maar wel een dochter (37 j). Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar het enige dat ik zou willen zeggen dat je je dochter het gevoel moet blijven geven dat ze altijd bij je terecht kan. Denk ook dat het belangrijk is dat je ze ook een stukje vrijheid moet gunnen en blijkt geeft van inlevingsvermogen hoe haar wereldje eruit ziet. Maar ik snap dat het allemaal onzettend pijn in je (moeder)hart doet. (ik weet dat pubers soms ook radeloos zijn).Hoop voor je dat het gesprek positief is verlopen!!

    heel veel sterkte, 't komt goed

    groetjes Monique

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Lieverds,
    Het gesprek is vrij vlot verlopen, maar heb wel mijn grenzen kenbaar gemaakt. Ik denk dat er toch een belletje is gaan rinkelen bij m'n dochter...hoop ik dan toch maar weer!
    We starten een proefperiode van 3 maanden en dan zien we wel weer..
    Het heeft me wel weer een extra rimpel en een extra grijze haar gekost, zoiets kruipt toch niet in je kleren, man man!
    Vandaag ga ik nog even genieten van dat heerlijke zonnetje met een haakwerkje op mijn schoot, ja...ik heb er terug een beetje zin in
    Jullie zijn echt allen super schatten om me zo op te beuren, echt!!
    Veel liefs,

    BeantwoordenVerwijderen